Blog about Blog

Don't make fun of me looking at the title. Just last week, I started writing another blog about my recipes. For quite sometime, I wanted to streamline my recipes and organize them properly and what could be better option than starting another blog. As always, Kunal turned out be inspiring and encouraging about my work. At least, someone is going to read and appreciate.

Also, today I found out that I can share my blog on facebook and other social networking sites. But do not know why, I am scared of doing so. As if someone reads and finds mistake, what would they think? It's not typical of me though. Usually, the last thing I would worry about is what others would think. I do whatever makes me feel good.

So here I am with my new recipe blog

 

I am from New Jersey

I'm from New Jersey

I don't expect too much

If the world ended today

I would adjust

I would adjust

I would adjust..



Friends came over this weekend and we went to Longwood Gardens. Such a beauty it is! Lush green grounds, tons of flowers and to add to it, fountains with lights and music - you just can’t resist them. In the evening, they had John Gorka concert in open-air theatre. I am not much fond of American Music or rather I should put this way, I am almost NIL at American Music. Anyway, lack of any other activity and on friend’s insistence, we decided to attend it.


He started the concert with this song on guitar and it felt good. Looks like, I am starting to develop belongingness feelings for America. So far, it was always like, it's a different country, foreign place to me. But yesterday after listening to this song, I felt like I was representing NJ. Probably, in three years I am quite acquainted with place and customs?


But you know what? It made me little scared too. I have always imaged myself going back to India for good, spending time with parents and bringing up kids there. So does this acquaintance mean a bad omen???? God bless us..

શ્રીનાથજીચરિતકથા - I

બહુ વખતે લખવાનુ મન થયુ. અહી દ્વારકધીશના મન્દિરમા કથા શરુ થયી. થોડી જિગ્નાસા, થોડી ભક્તિ અને વધારે તો બીજી કોઇ પ્રવ્રુત્તિનો અભાવ, અમે કથામા જવાનુ નકી કર્યુ.પહેલા ક્યારેય કથા સામ્ભળી નહોતી એટલે થોદુ કુતૂહલ હતુ અને સાથે ડર પણ હતો કે મારી અધીરવ્રુત્તિ એકચિત્તે ૩-૪ કલાક બેસવા દેશે કે નહિ.
પણ ૨ દિવસ કથામા ગયા પછી એમ ચોક્કસ લાગ્યુ કે, અમારો નિર્ણય સાચો હતો. એમ નથી કે, કથામા કહેલી દરેક વાત સાથે હુ સહમત છુ, પણ ત્યા જે કૈ સામ્ભળ્યુ, એ તમને વિચારતા કરી મૂકે એ નક્કી.એટ્લુ જ નહી, કથાકાર મહારાજ્ની ઉમ્મર મત્ર ૨૨ વરસની હતી. તમારાથી આટલી નાની વયવાળુ, તમને ભગવાન, ધર્મ અને જીવન વિશે ગૂઢ વાતો કરે, એ લહાવો ચૂકવા જેવો જરાય નહી.

મહારાજે પ્રથમ દિવસે શ્રદ્ધા વિશે સરસ વાત કરી. કથાનો હેતુ ત્યારે જ સરે જ્યારે કહેવા અને સામ્ભળવા, બન્નેમા સરખી શ્રદ્ધા હોય. મહારાજે કહેલુ કે જો આમ હોય તો કથા કર્નાર પણ શ્રીનાથજી અને કથા સામ્ભળનાર પણ શ્રીનાથજી. આપણે જેને elect કરીએ તે નેતા બને, પણ ભગવાન જેને select કરે એને હૈયે જ કથામા ભાગ લેવા જેવુ સત્કર્મ વરે.

આજ સુધી મને ખબર નહોતી કે,ક્રિશ્ના અને શ્રીનાથજી મા ફરક શુ? માત્ર એટલી જ સમજ હતી કે શ્રીનાથજી એટલે ક્રિશ્નાનુ જ એક સ્વરુપ. આ કથામા ગયા પછી જ જાણ્યુ કે, શ્રીનાથજી એટલે કેવળ બીજુ સ્વરુપ જ નહિ, શ્રીનાથજી એટલે ક્રિશ્ના + રાધા. શ્રીનાથજી નો દક્ષિણ ભાગ એટલે ક્રિશ્ના અને વામ ભાગ એટલે રાધા. મને નવાઇ લાગે, આજ સુધી એવો સવાલ કેમ ના થયો કે આપણી હવેલીમા ક્યારેય રાધાજી કેમ નથી? વાસ્તવમા, રાધા અને ક્રિશ્ના નુ એક્મેક સાથેનુ તાદત્મય એટલુ ઉચુ કે શ્રીનાથજીમા તમને બન્ને સાથે, અભિન્ન રુપ મા જોવા મળે.

Will stop here now. If I can go again next week, 'll write more about it.